de Twee Zwaantjes

Bakermat van het Zwanenkoor was het café de Twee Zwaantjes. "De Zwanen" was in de 70-er, 80-er jaren een heerlijk, echt, warm Amsterdams bruin café met een vaste klantenkring. Ze kwamen er bijna dagelijks, behalve op woensdag, want dan was het café gesloten. Om een uur of één, twee werd de deur ontsloten door tante Greet. Zij nam de honeurs waar tot Joop kwam, zo tegen vieren. Door de week waren er dan 's middags min of meer vaste rituelen. Meestal werd er dan aan de bar getoept met enkele vaste klanten die daar 's middags, met op de achtergrond een zacht muziekje, een borreltje of pilsje kwamen halen. Totaal anders dan in het weekend, dan veranderde de Zwanen in een pandemonium. Zang en zingen in een breed scala, onvervalst opera repertoire, gevoelige luisterliedjes en oergezellig en vaak oorverdovend Jordanees genre. Langzaam maar zeker verschoof het repertoire echter naar het Amsterdamse lied. Naar mate de populariteit, zeker in het weekend, meer en meer mensen aantrok uit de range van mensen die eens een avondje Jordaan wilde meemaken, werd het ook moeilijker om het luisteren te handhaven. Men wilde zingen, meezingen. Op een bepaald moment werd aan de Zwanen gevraagd om met een koor te komen zingen bij de opening van het Jordaanfestival. Dit koor werd daarop spontaan samengesteld uit alle losse zangers en zangeressen uit het café. Na een aantal liedjes te hebben gezongen in de Westerkerk, werd door Hans Mensink en Bert Koster het Zwanenkoor opgericht. Het koor bestaat ondertussen al meer dan vijftien jaar.

250 jaar onder de Wester

Zolang gaat de geschiedenis van de familie terug als het gaat om het Amsterdamse deel.

In 1755 wandelde, tenmiste dat neem ik aan, Valentijn Giezendanner, binnen bij de Nieuwe Kerk op de Dam. Hij was toen drie jaar onderweg en besloot zich voor langere tijd te vestigen in Amsterdam, waar hij zijn intrek had genomen op 't Cingel. Bij het inschrijven als lidmaat van Nederduits Gereformeerde Kerk werd er klaarblijkelijk gevraagd naar zijn herkomst en hij verklaarde te zijn gekomen "van Namen". Een uitspraak die later nog heel wat hoofdbrekens zou veroorzaken bij de speurtocht naar zijn verdere verleden. Vanaf deze allereerste inschrijving in de archieven van Amsterdam gaat het al mis met onze achternaam, hier gespeld als Giezzendanner, waarbij het nog discutabel is of hier geen Giezzendammer staat. In ieder geval is 30 October de start van onze Amsterdamse geschiedenis, althans als het om de archieven gaat.

Toevals-(vol)-treffer uit de Jordaan - 1969

Jordaan-cabaret weer terug

Bij mijn activiteiten voor de oudheidkamer behoort ook het verzamelen van oude krantenartikeltjes.

Geheel onverwacht stond in deze regionale krant ook een artikeltje over het hernieuwde optreden van het Jordaancabaret in 1969.

(klik op het plaatje voor een grotere versie)

Een terugkeer in Amsterdam bij Sieto Hovink's Tingel Tangel aan de Nieuwezijds Voorburgwal.

Met medewerking van Fred Perrier, Truce Speyck en accordeonist Joop Goos.
Maar dan volgen nog wat onverwachte namen.

Na dertig jaar voor het eerst weer een optreden en wat voor een.

Daarvoor had men een heel aardige uitbreiding van de cast kunnen strikken:

Johnny Jordaan en tante Leen.

Zij kenden elkaar weliswaar ook al dertig jaar, maar hadden, althans volgens dit artikel, nog nooit samen op de planken gestaan.

Goeie ouwe tijd.
Johnny Jordaan en tante Leen, voor het eerst met elkaar op de planken.